Mijn Verhaal

 

Nelly was 8 jaar toen zij al graag op haar pony klom. Als boerendochter is zij nauw verbonden met de natuur. Met haar pony voelde zij zich onafhankelijk en zij kon doen met het dier wat zij wilde, dacht ze. Maar toen haar moeder overleed en zij als tienjarig meisje achterbleef en haar troost bij de dieren zocht,

begrepen zij haar niet.

Nelly denkt nu dat zij te onstuimig was en zij voelde zich toen extra eenzaam.

 

Tot haar 18e was ze veel met pony’s en paarden bezig, daarna kwamen er andere dingen op haar pad. Bijna twintig jaar geleden kwam zij naar Schipluiden. Op de hoeve aan de Gaagweg begon zij nu tien jaar geleden samen met haar man een zuivelboerderij. Een paar jaar geleden kwamen de paarden en pony’s weer in haar leven.

Maar Nelly had eigenlijk niets met dressuur, het westernrijden sprak haar daarentegen meer aan: de teugels vrij, een knop voorop het zadel voor houvast en verder vrijheid voor de ruiter maar zeker ook voor het paard.

Al snel besloot zij tot de aankoop van een eigen paard: Patchouli, wat ‘aarde’ betekent.

 

Open staan voor verandering

Er gebeurden dingen in haar leven waardoor Nelly veranderde. Zij stond ook open voor verandering en ontdekte dat zij zielsverband met paarden opbouwde. “Het klinkt heel zweverig maar dat is het zeker niet. Je respecteert het paard en het paard respecteert jou.

Ik ben ruimere mogelijkheden gaan ontdekken om met paarden om te gaan. Paarden zijn heel gevoelig, het zijn kuddedieren. Dus als jij met je paard een band op wilt bouwen, moet je de regels van het kuddegedrag hanteren. Je moet het paard het vertrouwen geven dat jij hem leidt zodat hij zich aan je over kan geven.” Nelly ging cursussen volgen en herkende steeds meer in haar communicatie met paarden. “Je krijgt een wisselwerking, de één leidt, de ander volgt.”

Hoewel zij haar eigen reactie met paarden eerst niet precies kon omschrijven, verdiepte het overweldigende gevoel zich. Deze ervaringen werkten positief door in haar dagelijks leven.